Elke keer als fotograaf Robbert-Jan de Witte langs de Bijlmer Bajes kwam werd zijn nieuwsgierigheid gewekt. Er zat een gekke contradictie in het iconisch pand - open en bloot aan het treinspoor richting Amsterdam Centraal en tegelijkertijd mysterieus gesloten. Twee jaar geleden werd hem in de aanloop van de sloop van de Bijlmer Bajes gevraagd een fotoserie te maken. Niet eerder was er binnen gefotografeerd vanwege privacy van gevangenen en cipiers. Maar nu het pand leegstond kreeg hij de kans om een verdwijnend stukje erfgoed te vereeuwigen.
In de foto’s zijn geen mensen te zien, maar door de sporen die gevangenen en cipiers hebben achtergelaten in het pand voel je de aanwezigheid. De foto’s geven voeding om je een voorstelling te maken hoe het in de Bijlmer Bajes was. Tegelijkertijd schuilde in de vormgeving van het pand en de vervallen staat ervan een enorme schoonheid.
Nog even heeft het pand gediend als opvangcentrum voor vluchtelingen. Nu bestaat de Bijlmer Bajes niet meer. Alles wat er nog van over is zijn de foto’s van Robbert-Jan. ‘Bijlmer Bajes R.I.P.’ is een documentair beeldverslag geworden van een begrip dat in het geheugen gegrift staat van niet alleen alle Amsterdammers, maar van alle Nederlanders.
